MUGARRI DEN EGUNA.
Atzokoa
taldearentzat garrantzitsua zen eguna izan zen, nire ustez. Taldekideak,
lagunak noski, bata bestearen alboan egoteko aukera izan genuen, pantailatik
harago. Gehienak, elkarrekin behin edo bitan egonda, beste batzuk hori ere ez.
Hortaz, askorentzat une alaia izan zen. Azken finean, bazkaria elkarrekin
egiteko asmoa, aitzakia besterik ez zen.
Eguraldi petral
baten azpian, mahai-lagunak heldu zirenerako, bazkaria ia prest zegoen.
Bazkaltzeko entsalada eta bakailaoa izan genuen, baita
parte hartzaile batek ekarritako enpanadak. Dena
jan zen. Azkenburukoetan, han agertu ziren tarta
(ohian beltzekoa) eta pastela (euskal
pastela), hainbat polboroi eta frutekin. Honek dagoeneko ezin izan genituen
amaitu. Gehiegi ziren. Kafea ateratzeko orduan, gure “tabernariak” oso ebaki
gozoak egin zituen, baina hurrengo kafeak ateratzeko orduan, ehotzeko makina ez
zebilela konturatu ginen. Hortaz, geratzen ziren aukera bakarrak, infusioak edo
poltsako kafeinagabeko kafea zen!
 |
Mahaikideak. |
 |
JALGI HADI MUNDURAko partaideak.
|
Giroak gora egiten
hasi zen eta, aparatu ezberdinak erabilita, nolabaiteko karaokea burutu zen.
Agian, txoko baten paradigmatik urrutien geratzen den ekintza da, baina zinez,
denak euskal abestiak izan ziren. Baten bat arrantzaka, gehienak gozo kantatuz,
euskal klasikoen nolabaiteko berrikusketa bat burutu genuen.
 |
Karaokean. |
Gero baten bateri
hain ezaguna den taldeko dinamika jokoa burutzea bururatu zitzaion hau da,
penduluarena. Batzuk zalantzati, besteak ziur, azkenean denok erdigunetik
pasatu ginen.
Behin ilundu
zuenean, beti gertatzen den bezala, lehenengo lagunak agur esaten hasi ziren,
eta nolabait, bazkariaren ekitaldiari amaiera ematen hasi. Azken taldetxoa,
Durangora azken zurruta egitera joan ginen. Gero, pena handiz, baina sentipen
gozo batekin, bata bestea agurtu genuen, besarkada bero eta estuekin, hurrengoa
noiz izan daitekeen galdetuz.
Agur lagunak eta hurrengora arte!
Oierrek Zorrontzatik.